Interactive robotic installations CIPO
The CIPO program refers to installations of ‘open’ actions, which are based on time and reinforce the spectators’ active contribution and vital energy of their body presence.
Spectators are taking active part in these works, contributing as (co-)composers in environments of preconditioned installations, producing open outcomes from their direct body actions and their personal performances.
Cipo_07 / music box
Cipo_07 is a non-historic hybrid organism which is prompting to kinesthetic impromptu live concerts.
Cipo_07 installation is based on the articulation of modern and contemporary technologies for the realization of a hybrid mechanical music box (instrument) and its incorporation afterwards with the identity of a hand-made technological post-object.
The Cipo_07 installation elaborates a typology of mechanical handmade musical boxes of the 17th century till the end of the 18th century, which performed melodies generating a combined sonic environment of popular musical hearings with original instrumental sounds. Their function was based on automatic mechanisms (reeds, sheets, membranes, air columns) that supported the playback of a pre-programmed musical environment.
Mediums of the musical programs were pierced paper sheets, dotted metallic cylinders and discs, which were confined with the rest of the parts (the mechanisms and the miniature instruments) inside wooden cases.
Those wooden boxes with their limited dimensions, usually in the form of a kit started with the contribution of their listeners.
At the same time the telegraph and the phonograph with relative technologies and similar materials succeeded to transmit, store and retrieve vocal etc. sounds.
The responsive experience of the continuous discourse, the uttering act (speech), the segmental phoneme, are transformed – via the hybrid arrangement (musical instrument/ robot) that applies automated random procedures, - into independent (rhythmical or not) time-based musical performances.
These sounds compose random mixes of (a) archive digital material (playback) of a musical box program from: caixa de musica – orquestra/ final XIX century, la radieuse/ final XIX, the Victoria/ 1890, kalliston bells/ 1900, orquestrion/ final XIX, orgao limonaire freres/ 1900, with (b) original sound objects (from the above music boxes), as well as (c) live natural acoustic sounds from feedback beats of the cusps (that simulate respectively the traditional sounds).
The activity of the cusps intervenes with the image projection- of a characteristic prototype musical box or some other chosen arrangement (Edison automatic telegraph/ 1872, Pascaline calculator/ 1645) - generating series of visual and audio concert results.
This round of dialogical nature sometimes detunes the musical act and other times pioneer the real time performance.
Technical information’s
[lap-top, amplifier, sound box, data projector, slide projector,
robot unit (motors, sound sensor), microphones, robot-camera]
Cybernetic intelligent parasitic object
The CIPO program refers to installations of ‘open’ actions, which are based on time and reinforce the spectators’ active contribution and vital energy of their body presence.
Active spectators participate, contributing as (co-) composers in environments of preconditioned/ set up installations and producing open outcomes from direct body actions and personal self designed performances.
CIPO_07 installation is based on the articulation of archaic, contemporary and hyper-modern: -systems of representation, - devices, -instruments, for the production of hybrid technological handmade post-objects.
It incorporates the new media with the older and the body presence, towards an extensive ubiquitous hybrid technology, causing new experiences of space.
The conjunction of creative with inventive activity free from the formal demands of the cultural market and the socialization of technologies, handle ‘’strange’’ practices, extending the aesthetic and technological rules in unforeseen ways.
The empiricist tests with technologies and media lead towards a contemporary experimental art (inhabiting forsaken prototypes and unprofitable production.
Kostas Dalfos, born in Athens (1971).
Is an independent visual artist & practicing architect.
PhD Candidate at the N.T.U.A., School of Architecture.
He has studied Architecture, at the N.T.U.A. School of Architecture. Sculpture, at the Athens School of Fine Arts (A.S.F.A). Master / Postgraduate Degree in “Digital Arts”, at the Athens School of Fine Arts (A.S.F.A) in collaboration with the Dept. of Computer & Information Science, Polytechnic School of Patras University.
Since 1997, he has participated both national & international in several research programs, competitions, conferences & exhibitions (Athens, Barcelona, Berlin, Istanbul, Shanghai, Ljubljana).
The areas of expertise include human - computer interaction, computer mediated environments, new media, and interactive multimedia installations.
His interest is to create a new class of “connected objects”.
He focused his research on interactive real environments with video-installations, where smart objects co-exist with human beings and communicate via web cameras.
His artwork has expanded the real space in the WWW.
He curates and participates in web sites with a personal theoretical and visual art work.
In addition he has authored a number of essays on contemporary architecture, arts & communications.
He teaches Visual Arts & Digital Representations at the Polytechnic School of Patras University in the Dept. of Architecture.
kdaflos@hotmail.com,
http://kdaflos.blogspot.com http://users.ntua.gr/kdaflos
------------------------------------------------------------------------------------------------
Εγκαταστάσεις διαλογικού περιβάλλοντος CIPO
Το πρόγραμμα CIPO αναφέρεται σε ΄΄ανοικτές΄΄ και ΄΄ατελείς΄΄ στην εξέλιξή τους εγκαταστάσεις δράσεων, οι οποίες βασίζονται στο χρόνο και επιδιώκουν την ενεργή συνεισφορά των θεατών και τη ζωτική ενέργεια της σωματικής τους παρουσίας.
Ενεργοί ακροατές/θεατές συμμετέχουν, συνεισφέροντας ως ομοσυντάκτες των έργων σε περιβάλλοντα προπαρασκευασμένων εγκαταστάσεων με παραγωγές ελεύθερων αποτελεσμάτων από άμεσες σωματικές δράσεις που ανήκουν σε προσωπικές εκτελέσεις.
Cipo_07 / music box
Ανιστορικός υβριδικός οργανισμός, προτρέπει σε κιναισθητικές αυτοσχέδιες επιτελέσεις συναυλιών.
Η εγκατάσταση cipo_07 επεξεργάζεται μια τυπολογία μηχανικών χειροποίητων μουσικών κουτιών του 17ου μέχρι το τέλος του 18ου αιώνα, που εκτελούσαν μουσικές μελωδίες προκαλώντας ένα συνδυασμένο ηχητικό περιβάλλον δημοφιλών μουσικών ακουσμάτων με αυτοτελείς πρωτότυπους οργανικούς ήχους. Η λειτουργία τους βασίζονταν σε αυτόματους μηχανισμούς (γλωσσίδια, ελάσματα, μεμβράνες, στήλες αέρα) που υποστήριζαν την αναπαραγωγή ενός προ-ρυθμισμένου προγραμματισμένου μουσικού περιβάλλοντος.
Φορείς των μουσικών προγραμμάτων ήταν, προτρυπημένες χάρτινες ταινίες, εστιγμένοι μεταλλικοί κύλινδροι και δίσκοι που περιορίζονταν με τα υπόλοιπα μέρη (τους μηχανισμούς και τα υποτυπώδη, κυρίως κρουστά όργανα μινιατούρες) μέσα σε ξύλινους υποδοχείς (κουτιά /θήκες). Αυτά τα κουτιά, με περιορισμένες διαστάσεις, συνήθως στη μορφή ενός εύκολα μετακινούμενου προσωπικού αντικείμενου, έμπαιναν σε λειτουργία με τη συνδρομή του εκάστοτε ακροατή τους.
Την ίδια εποχή ο τηλέγραφος και ο φωνογράφος με ανάλογη τεχνολογία και παρεμφερή υλικά μέρη πετύχαιναν να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες μετάδοσης, αποθήκευσης και ανάκτησης φωνητικών κ.α. ήχων.
Μια παρεκκλίνουσα και αποδιοργανωτική συνένωση, - υλικών μερών, οπτικών μέσων και ακουστικών πηγών σε σχέση με τη νοούμενη ως εξελικτική ιστορία της τεχνολογίας και σε συνδυασμό με την παρουσία του σώματος (με τη διερεύνηση σχέσεων σώματος-εξαρτήματος), μπορούν να αποτελέσουν εναλλακτικές αφετηρίες (με την εξάρθρωση των στερεότυπων) για τη φαντασία.
Η εγκατάσταση cipo_07 βασίζεται στην άρθρωση μοντέρνων και σύγχρονων τεχνολογιών για την υλοποίηση ενός υβριδικού μηχανικού μουσικού κουτιού (οργάνου) και την ενσωμάτωσή του στη συνέχεια με την ταυτότητα ενός χειροποίητου τεχνολογικού μετα-αντικειμένου.
Η επιδρασιακή εμπειρία του προφορικού λόγου (της διαρκούς ομιλίας και των φωνημάτων), μετατρέπονται -μέσω της υβριδικής διάταξης (μουσικό όργανο/ ρομπότ) η οποία σχεδιάζει τυχαίες αυτοματοποιημένες διαδικασίες, -σε ανεξάρτητους (ρυθμικούς και μη) χρόνους μουσικών εκτελέσεων.
Αυτές οι εκτελέσεις προκύπτουν ως προϊόν αλληλεπιδρασιακών τυχαίων αναμείξεων από τους ήχους των επιλεγμένων μουσικών κουτιών (ψηφιακό αρχειακό υλικό): (caixa de musica – orquestra /final XIX century, la radieuse /final XIX, the victoria /1890, kalliston bells /1900 (24 notes 4 bells), orquestrion /final XIX, orgao limonaire freres /1900), με τα ηχητικά αντικειμένα από το πρωτότυπο αυτό υλικό καθώς και τους φυσικούς ήχους των αναδρασιακών κτύπων των ακίδων (που προσομοιάζουν στους παραδοσιακούς ήχους).
Η κινητική δραστηριότητα των ακίδων παρεμβαίνοντας στην προβολή της εικόνας ενός χαρακτηριστικού πρωτότυπου μουσικού κουτιού είτε κάποιας άλλης επιλεγμένης διάταξης (Edison automatic telegraph /1872, Pascaline calculator /1645) προκαλεί οπτικά και ακουστικά ζωντανά αποτελέσματα συναυλίας. Η διαλογική (πραγματικού χρόνου) δραστηριότητα αποσυντονίζει απορυθμίζοντας τη μουσική πράξη ενώ σε άλλες στιγμές ενισχύει πλαισιώνοντας την εκτέλεση.
